Речиси сите македонски манастири се градени во планинските пазуви, на потешко пристапни места, во предели со прекрасни природни убавини, опкружени со густи шуми и пространи ливади. Иако монасите секогаш барале да се осамат во својот духовен живот, тие сепак ги отварале вратите за населението од околните села, кое тука ги прославувало верски празници, ги одбележувало селските слави и барало утеха и спас во тешките премрежја