Шара е една од ретките планински убавици која природата ја обдарила со вечно бели масиви. Планинските врвови кои 135 дена се покриени со дебел снег, во текот на летото се белеат од непрегледните стада овци кои одмараат распослани по километарските пасишта и ледини.
Снежната капа која планинските врвови ги покрива од доцната есен до раната пролет, надмоќно се надвиснува над Тетово – градот распослан во плодната Полошка долина. Како облаци на кои сакате да се испружите и да потонете во занесна пловидба по небесните пространства, овие планински масиви застрашувачки недогледливи, и диви и питоми, мамат за постојано освојување на височините, оти зад секоја карпеста белина се појавува друга, помоќна, недопрена, како снежен тепих ткаен со момински раце. Тој мами да се шара по него со трагите од стапалките кои тонат во меката снежна покривка, налик на белузлава пена.

Ледена капа ги обвиткува далечните планински врвови надвиснати над Мавровското езеро. Височините на Кораб, Шара, Дешат и Бистра надмоќно стражарат над Маврови Анови и Маврово, а далечниот шум на дивите кози, срните, мечките и рисовите ги будат дамарите. Тука малите прозорчиња светкаат во ноќта, разбивајќи ја на места темнината и правејќи чуден отсјај во езерото. Патеките осветлени во ноќта ги мамат скијачите за уште едно спуштање по снежната белина.

Македонската колоритна природа изобилува со растителни и животински видови, кои ги задоволуваат и најистенчените вкусови на искусните ловци, но и на обичните туристи во потрага по авантури. Распослана во централното подрачје на Балканскиот Полуостров, испреплетена со високи планински врвови, кои достигнуваат до 2800 метри надморска височина, и питоми котлини и долини, Македонија во своите шумовити делови е дом за најзразлични видови дивеч.

Заробени меѓу темносините водени пространства на најголемите туристички атракции во земјава – Охридското и Преспанското Езеро, изронуваат и се возвишуваат џиновските врвови на планината Галичица. Во своите длабоки долови и стрмни падини, надвиснати и заплискувани од езерските води, варовитата убавица Галичица нуди рекреација за вљубениците во природата, предизвици за планинарите, обележани патеки за велосипедистите, стази за скијачите, како и пространи ледини со изобилство на лековити билки.

Утрински крајезерски прошетки по песочната плажа, сончање и пливање во најтоплите води на јужниот дел од земјава, кои од другата страна ги заплискуваат и грчките брегови, дегустирање на домашните специјалитети и посебниот вкус на дојранскиот крап, уживање во езерската тишина, спортување на крајбрежјето и кампување под крошните на столетните дрвја, се само дел од благодетите кои ги нуди едно од трите природни реткости во земјава – Дојранското Езеро.

Низ Брајчино треба да се прошета пешки, да се впие, а не да се уништи природата. Доволно е само да ги оставите трагите на вашите стопала, а да ги земете сеќавањата со вас. А она што ќе го задржи вашето внимание се петте цркви и манастирот кои се наоѓаат околу селото.

Казината се лакмус за односите со Грција. Проценките се дека за викендите околу 6.000 Грци влегуваат во земјава, а нивна крајна дестинација најчесто се токму казината. Во овој бизнис секоја година се вртат повеќе милиони евра, кои обезбедуваат вработување на најмалку 1.500 македонски државјани.

На изгрејсонце во Стење, на зајдисонце во Сливница. Вака некако би изгледал најидеалниот одмор на бреговите на Преспанското Езеро, кое мами со својата свежина, блага клима и неверојатно пријатна вода. Утрото можете да го започнете со капење заедно со јатата пеликани кои ритуално се собираат на песочните плажи во Претор, а вечерта да ја завршите во неколкуте модерни кафулиња и ресторани на брегот, каде што има живи свирки до доцна во ноќта

Под планината Галичица има езеро кое изобилува со речиси двојно повеќе вода од Преспанското. Во базенот кој се создал под Галичица не може да се плови со чамец, бидејќи станува збор за карст со...

Селото Ругинце, кривопаланечко, со години битисува без детска смеа, заборавено од луѓето. Жителите одат по три километри и на магаре носат вода за пиење